Dağlar merttir,serttir hep yerinde
Kar’ı erimez kalır onun tepesinde
Güneşte saygı duyar ondaki kar’a
İnsanı yaralar bitirir içindeki yara
Her dağın bir yarası vardır kanar
Dağ da dağ gibi kalacağını sanar
İcindeki köz bir gün ateş,kor olur
Birgün dumanı bütün obayı sarar
Ovalar hayrandır onda ki heybete
Hep onlar yüksekte bekler nöbete
İci kan ağlar ama söyleyemez söz
Doktor bile yazamaz ki ona recete
Kimine yol verir, kiminede vermez
Ona neden böylesin ki, hic denmez
Bazen yeşillenir, acar kucağını bize
Bir kızdın mı o, orduları getirir dize
Kayıt Tarihi : 24.1.2007 08:17:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!