Dağlar Kızı Şiiri - Ahmet Yüksel Şanlı Er

Dağlar kızı çıkmış yola bir kış günü bir gün,
Al yazması boynunda, gezer dağda bayırda.
Al yazması bayrak gibi, boynunda gezerken,
Baktım kıza kar yer susamış dağda bayırda..

Zülfün bele sarkmış, dökülür karlara doğru,
Görsen şunu, çimlerde gezen yerdeki kumru,
Kar kış kıyamet görme..Ve dağlar da bulutlu,
Dağlar kızı kar yer, susamış dağda bayırda…

Karlarsa gümüş ayna parıldar nere baksan,
Gözler kamaşır, karlara durmuş da bakarsan,
Karşımdaki dağlar kara doymuş nere baksan,
Dağlar kızı kar yer, susamış dağda bayırda…

Ceylan gibi titrek.. Ve çekik gözleri var da,
Gördüm ki gezer.. Buz gibi dağlardaki karda,
Şaştım baka kaldım.. Dudağım çatladı.. yolda,
Dağlar kızı bir öptü, canım gitti sonunda…

Mef’ûlü/ Mefâîlü / Mefâîlü / Feûlün

11 Mart 2012-03-11
Ankara