Dağlar II Şiiri - Hanifi Kara

DAĞLAR

Kim kaldırsa başını, ilk akla gelen sensin
Hem sisli, hem de puslu, başı yamanlı dağlar.
Bâgîsi, teröristi, hepsi sana sığınır
Hem sisli, hem de puslu, başı emânlı dağlar.

Dağın kuralı o ki, insanı suça iter
Kim düşerse eline, acımaz onu yutar
Onca hayaller kurar, sonu hüsranla biter
Hem sisli, hem de puslu, başı gümanlı dağlar.

Elbette kötü mîras, geride kalan kârı
Hiçbir işi tam değil, ya sakat ya da yarı
Başından eksik olmaz, ne rüzgâr, ne de karı
Hem sisli, hem de puslu, başı dumanlı dağlar.

Öyle vahşileşir ki, insanlıktan arınır
Başka sığınağı yok, dağa çıkar korunur
Gaglıklardan su içer, mağ’ralarda barınır
Hem sisli, hem de puslu, başı çimenli dağlar.

Sana hiç yakışmıyor, bâtıl peşinde koşman
Olur mu hiç bir insan, kendi halkına düşman?
Şunu bil ki dağlara, kim çıkmışsa bin pişman
Hem sisli, hem de puslu, başı amanlı dağlar…

21/04/’13
Hanifi KARA