Dağlar Gibiyim Şiiri - Ergin Dağdeviren

24/11/2006

Dağlar gibiyim..
Dağlar gibiyim ben
Yağan karı ilk ben sırtlarım
Üşürüm üşürüm anlatamam.
Anlayamaz beni sahiller ovalar...
Kayakçılar tatilciler turistler bana,
Gününü gün etme sevdasıyla uğrarlar.

Yazın yakıcı güneşi bana vurup içimi dışımı kavuruken,
Ağustos böceğinden başka yoktur dostum benim.
Terkederler beni teketek bununla kalsa pek iyi,
Şırıl şırıl akan kaynak sularım varken,kuruturlar suyumu.
Suya en çok muhtaç olduğum yaz o sıcaklarında.
Su görmez olurum yanarım su özlemiyle.
Kururum yanarım, çatlarım yükseklerde.
Ah bi derdimi anlatabilsem,şimşekler gibi
Korkmadan titretsem tüm mahlukatı,
Haykırsam kalmasın duymayan beni
İyiye rahmet kötüye zahmet olsam.
Yapmam,yapamam,bu benim işim olamaz.
Üzmem üzemem.ezilirim ezmem ben.

-

Ovalar dururken yol için oyarlar beni
Altımdaki tüneller hep beni meşgul eder,
Sıkarım kendimi çökmesin, insanlar hayvanlar..
Rahat rahat geçsin uzamasın yolları,
Sevdiklerine sevenlerine tez ulaşsın diye.
Ama, ne fayda altımda eroin, esrar, silah kamyonları
Hep geçer harap eder evleri,evlileri,
Ah bi deprem olsam yıkardım tünelleri,
Tüm harapçıların geçişinde,
Kapatırdım yolları göçüklerle,
Geçtirmezdim kimseyi rahat rahat öyle.
Yapmam yapamam bir için ezemem bin.
Görürüm görmezden gelirim.
Tüm binenleri binekleri yayaları.