Dağlar Gebedir Yalnızlığıma...

İsyankar bir bakışım artık
Yanan her alev yüreğimde
Duvarlarda kalır yüzüm.
Ağlarken sonsuzluğuna
Uzaklarda çok uzaklarda
Dağlar gebedir yalnızlığıma.
Bir gözyaşı olmak vardı
İsyankar bakışların ardından
bir umut damlası olmak
bir gün unutulmak vardı.
Duvarlarda kaldı gençliğim.
Bu şehrin duvarları dardı.
Çiçekler binlerce mor mor
Bana değil artık yollara sor
Uzaklarda çok uzaklarda
Dağlar gebedir yalnızlığıma.
İlk damlanın verdiği acıyla
Ağladım yüreğimdeki sancıyla
Bir türkü duyar gibiyim.
Bir şair düşmüş yollara
Uzaklarda çok uzaklarda
Dağlar gebedir yalnızlığıma.
Kuşların kanatlarında umut
Kanatlarında bahar kokusu
Ciğerlerimde acı bir bıçak
Bir hançer sırtımın ortasında
Saklanır ilk damlanın arkasına
Uzaklarda çok uzaklarda
Dağlar gebedir yalnızlığıma.
Bulutsuz yağmurların ardından
İklimsiz bir gökkuşağı içimde
Biten her gün azaltıyor gücümü
Batan güneş bir daha doğmuyor
Gökyüzünde kalıyor gözlerim
Bir yıldız kayıyor ardından
Uzaklarda çok uzaklarda
Dağlar gebedir yalnızlığıma.
Artık neye inanır insan bilmem
Nasıl bağlanır hayatın kollarına
Tutuşurken içinde ateşten bir top
Hangi güneş yakar bedenimizi
Düşlerimiz yanar bu saltanatta
Uzaklarda çok uzaklarda
Dağlar gebedir yalnızlığıma.
Bayram neşesinde olmasa da
Arifeden kalma bir şiir gibi
Kırlangıçlar gibi göçebeyim
Bir ceset gibi yapayalnızım
Gözlerim dalıyor giderek
Aralıyor bu temmuz akşamını
Açıyorum kollarımı sonsuzluğuna
Uzaklarda çok uzaklarda...