Dağlar dile gelse Şiiri - Şaban Akdoğan

Bu gönül çocuk değil ki eline oyuncak vereyim
Biliyorsan gel sen sustur bende göreyim
Hükm etseydi Ferhat düşer mıydı şirinin peşine
Hasretin bulunmaz dünyada rastlanmadı eşine

Af edin soramamış gönlüm size kimi seveyim diye
Hasreti sevmiş Rabbimden bana bir hediye
Siz süçlüsünüz bakın döndünüz süt dökmüş kediye
Yalvarıyorum Rabbime hainlerin cezasını ver diye

Rabbim sevgi koydu kalbime kin mi koysaydı
Ferhat dağları deler miydi aşka çare olsaydı
Gönlüm bana isyan eder mıydı bir yolu olsaydı
Kıyamet kopar mıydı hasret bana gelseydi

Bu böyle sevdanın kanunu bozamaz kimse
Anlarsınız sevdamın büyüklüğünü dağlar dile gelse
İsyan eder hasret size bu yaptığınızı bilse
Hadın çağırın hasreti dedığım doğru değilse

Ölüme gidiyorum

Bu sabah gene güneş doğacak sensizliğe
Arkadaş olacam gene ben ümitsizliğe
Işık vermeyecek bana doğan güneş
Dolmadı yerin bekliyorum hala bomboş

Dolmayacak yerin dünya durdukça
Dilim tutulur kalbim seni sordukça
Titrer bedenim ruhum seni andıkça
Nefes alırım senden haber aldıkça

Yüreğim yanıyor alamadım haber
Bize düşmanlık mi etti bu zalim kader
Ölüme gidiyorum gel gidelim beraber
Gelmeden sabah olmadan seher