Dağlar der ki Şiiri - A. Yüksel Şanlıer

Dağlar der’ ki benim yaman,
Çamlı belim duman, duman,
Geçit vermem, gelme aman,
Yar bekler, olmaz der dağlar.

Çayır çimen dolu dağlar,
Dertli Leyla’m, kara bağlar,

Kartal der ki, gözüm yolda,
Kim bu giden, şu kervanda,
Sandım ceylan, aklım onda,
Sevdalandım, aman, aman.

Karlı buzlu, soğuk dağlar,
Dertli Leyla’m, kara bağlar.

Keklik der ki, ben dağlıyım,
Sekip dursam da, nazlıyım,
Tek kuşuna, ben av’ mıyım?
Vurma avcım halim yaman.

Avcı vurmuş her kekliği,
Dertli Leyla’m, kara bağlar.

Bülbül der ki, ağlar gülüm,
Susuz kalmış, gelmiş ölüm,
Toprak çorak, bölüm, bölüm,
Yağmur yağmaz, neden ola.

Boz bulutlar gelmez diye,
Dertli Leyla’m, kara bağlar.

Dağlar der ki, bak sümbüle
Kim güzelmiş, sor bülbüle,
Ben de yandım, hem güzele
Benden güzel, yar mi ola..

Kır çiçeği, sümbül ağlar
Dertli Leyla’m, kara bağlar.

Pınar der ki, iç şu suyu,
Bu dağlarda, olmaz kuyu,
Sağ sol demez, sallar suyu
Ağlar durur, derman arar.

Gelmiş de, pınar başında,
Dertli Leyla’m, kara bağlar.

Yüksel Şanlı er
29 Temmuz 2010-07-29