Dağlar Dağlar Şiiri - Mehmet Lütfü Aydın

Şu dağların doruğu, duman duman hareli
Etekleri örtülü, buzul ile kar ile
Deli oldum, divane, sana gönül vereli
…………….. Yanar yüreğim kanar, ateş ile nar ile
…………….. Yazık, geçen bir ömre, ah ü vah ü zar ile

Tutsak ettin kendine, koşturdun ardın sıra
Tırmandırdın dağlara, kaçıp bayıra, kıra
Zindanlara kapattın, ne mum verdin ne çıra
…………….. Canımı alsın Huda, kurşun ile dar ile
…………….. Yazık, geçen bir ömre, ah ü vah ü zar ile

Ferhat gibi, uğruna, deldim ben de dağları
Göz yaşımla suladım, çöl kurusu bağları
Günü güne ekledim, uçtu gençlik çağları
…………….. Yaşamışım şerefle, namus ile ar ile
…………….. Yazık, geçen bir ömre, ah ü vah ü zar ile

Gökyüzüne resmini, türkülerle çizerim
Yıldızları indirip, gerdanına dizerim
Mecnun misali seyyar, diyar diyar gezerim
…………….. Haşir neşir olmuşuz, garaj ile gar ile
…………….. Yazık, geçen bir ömre, ah ü vah ü zar ile

Sen prenses, ben prens, olmasak da hanedan
İkimiz de gelmişiz, namlı soydan, haneden
Gönlümün sultanısın, arlanma ben faniden
…………….. Söyleşiriz biz bize, kral ile çar ile
…………….. Yazık, geçen bir ömre, ah ü vah ü zar ile

Telli duvak çözülmüş, gözünün feri sönmüş
Beyaz örtü, gelinlik, atlas kefene dönmüş
Sensiz geçen her günüm, sandım sanki bin günmüş
…………….. Vuslata eremedik, halay ile bar ile
...................... Yazık, geçen bir ömre, ah ü vah ü zar ile

Lütufi der, şaşkınım, kim ceylanmış, kim avcı?
Hem tanıksın hem sanık, hem yargıcı hem savcı
Hem suçlusun hem masum, hem kulundan davacı
…………….. Yargıç kırdı kalemi, kahır ile zor ile
…………….. Yazık, geçen bir ömre, ah ü vah ü zar ile