Dağlar çıplak Şiiri - Nevzat Baloğlu

Dağlar çıplak
Yavan bahçenin kadını
Yollar sonsuz
Ufuksuz bir deniz
Dağlar varamaz sana
Günahlar anlatamaz
Içinde masum kadını
Kız çocugunun rüyalari
El açıp gözyası dökmek
Hep bir kıbleye dönüş
Tüm vücütlar
Sanki o dönüş bir kurtuluş
Ne bir nefes fazla
Ne bir nefes eksik
Sadece göz açıp
İlk kez gördügünde aşki
Kapayana kadar gözünü
Kalpler yanlız atmaz
Gülün dikenine aşki gibi
Sıkı sıkıya bagli
Bir gövdede vücüt arayan
Ağaç sarmaşıkları
Kanayan yaram gibi
Sadece senin değil
Benim durmayan saatim gibi
Kanar sana nehirlere
Kalbim durmaz
Senden izinsiz
Gözyasi akana kadar
Bilmezdimki
Tadını dudaklarinin
O dur seni yasayan
Dudaklarımın ilk tadı
Bana can veren sevgin
Isterse noktamdan
Canimi alırsın
Heryerde güzelliginin kokusu
Varsa dipten gerisi
Kalanı senindir askimin
Sen bitmişin başlangıcısın
Çünkü herson bir
Başlangıcı özler
Her başlangıçta seni