Erciyes’in yavrusu,
Namı diğer Ali Dağı…
Tepeden tırnağa,
Koç yiğitler otağı…
Başına dolanmış kara bulutlar,
Bir tandır misali ortası yanar.
Şimşekler yalarken saçlarını,
Bir yıldırım kopardı,gördüm dalını.
Dağ dağ umutlar biriktirdim,
Ali Dağını seyrederek güçlendim.
Demek böyle oluyor bu işler…
Yaz ortasında yıldırımlar
Yüksek dağları dişler.
Ya yüksekte duracaksın,
Duldaların olacak…
Ya alçakta duracaksın,
Duldalara saklanacaksın.
Dağların derdi var;
Dağları yıldırımlar yaralar.
Dağ yürekli yiğitler
Tıpkı dağlar gibi yaralanırlar.
“Dağlar dünyanın çivisidir” diyordu
Okuduğum o kitap,
Her şeyi açık ve net anlatıyordu…
Dağlara kızanlara yazıklar olsun..
Bir dağa yaslanmayan
Boş yürekler kurusun.
Sen sıkışınca balam…
Dağlara dönüver.
Bir uzun hava tuttur,
Dağlar bize umuttur.
Kayıt Tarihi : 6.8.2021 12:27:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!