Ve sonra dağlar ağladı
Yaralı bir hayvan
Çaresiz bir anne gibi
Ve sonra dağlar ağladı
Dünyanın seyri değişti
Ayaklarının bağları çözüldü taşların
Patır kütür düştü gözlerinden
Tek evladını yitirmiş bir baba gibi
Umutsuz ve hayalsiz kaldı
Ne geçmiş vardı artık ne de gelecek
Zamansız ve mekansız
Açıldı cehennemin kapıları
Kimse görmedi dağların yandığını
Ateş saça saça ağladı
Kendi lavında boğuldu yüreği
Dondu, taş kesti öylece kaldı
Az öteye gidebilseydi
Belki de tutacaktı ellerinden ölümün
Yeniden atacaktı yüreği göklerin
Bulutlar acıyacaktı
Denizlerden aldığı yaşları
Dağların yerine sel sel dökecekti
Dağlar ölmeden küçücük taşları ölmeyecekti…
16.05.23
İsa Yılmaz
Kayıt Tarihi : 14.12.2023 23:05:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!