Dağlar Şiiri - Kadir Karakulakküçük

Demir renkli bulutlarında rüzgarların ağlarken.
Damlalarda saklı acılardır,düşürdüğün toprağa.
Doğan sabaha inat,karanlıklarında yanarken.
Dalların gölgesidir,yokuşlarında kalkan ayağa.

Doğrulmuş ufuklarında,toprağa karışmış renkler.
Düşmüş eteklerine zaman,kuruyan yaprak misali.
Durgun mevsimlerde solmuş,sanki tozlu akşamlar.
Durdukça zamanın zirvesinde,eriyen buzlar gibi.

Dağlar,inleyen aşıkların kalbindeki sevgi laleleri.
Doruklarında sabahlamış,garip çobanın kokladığı.
Dağlar,hayallerin rüzgarlı yolunda,gündüz feneri.
Düşlerin mendilinde,hasret motifleridir sakladığı.

Dünya bahçesinin avlusudur,gördüğün sıra dağlar.
Dönen zamanın hareketinde,yeniden çizilir sınırlar.
Dağlar dumanlı sabahlarda,asla bulunmaz yollar.
Dağlar,beyaz gecelerin özlemiyle sabahına ağlar