Dağlar Şiiri - Mustafa Serhat Tuna

Kederlenip, kuytusunda ağlandı,
Hüzünlenip, sinesinde dağlandı,
Ardı sıra ne umutlar bağlandı,
Zirve zirve gezilmedi bu dağlar.

Asırlarca ılgıt ılgıt esen o,
Çok yolcunun nefesini kesen o,
Öz yudumun kaynağında desen o,
Türkülerden silinmedi bu dağlar.

Yağmur oldu, nicelerin sel etti,
Alev oldu, çok kentleri kül etti,
Zaman geldi, dilediğin gül etti,
Tarihlerden eksilmedi bu dağlar.

Ne türküler, ne ağıtlar, destanlar,
Ne aşıklar, koç yğitler, arslanlar,
Firavun'lar, Acem Şah'lar, Gök Hun'lar,
Geldi geçti, yıkılmadı bu dağlar.

Ilgaz, Canik, Cudi, Nemrut, Kaçkar'lar,
Aladağ'lar, Elmadağı, Balkar'lar,
Ağrı, Munzur, Uludağ ve Toros'lar,

Hiçbir derde eğilmedi bu dağlar.
Benim kadar sevilmedi bu kadar.