Dağlar Şiiri - Uğur Bayram

Ey beni sensiz, seni bensiz bırakan dağlar
Yol Verde geçeyim şu buğulu gök yüzünden
Aşayım sonbahar vadilerini
Varıp da gideyim sevgilimin merhamet kapısına
Sarılayım boynuna, tutayım bahar bahçe kokan ellerini
Yol ver, yol Verde geçeyim

Köprüler mi kurayım zirvelerine
Sel olup dağıtayım mı aşılmaz gövdeni
Bir Kartal olup süzüleyim mi göğünde
Yada bir Derviş olup hapsedeyim mi seni içimde
Yol ver, yol Verde geçeyim

Yürüdüm Ferhat’ın Şirin kokan ayak izinde
Buldum o zümrede bir Gül
Kokladım ciğerimi parçalarcasına
Şarap kustum
Yuttum öz benliğimi göğüs kafesimde
Buldum o gerçeği dağın kalbinde
Yol ver, yol Verde geçeyim

Bırak beni, bırak da gideyim
Bitireyim, söndüreyim hicran ateşini
Bir daha kimse ayrılık çekmesin
Seven sevdiğine kavuşsun
teslim olsun
Var olsun, kul olsun, yol olsun
Yok olsun
Yol ver, yol Verde gideyim