Dağlar Şiiri - Suzan Çelik

Ah bu dağlar; Mekandır bize.. bize onlar otağlar
Tur’da Sinada.. Dostlar kisb-ü karda.. Hep Hiradalar

Nur’da, Sevr’de Yar.. Kur’an var; aşka boyanır çağlar
Ashab oradadır; kehfde.. Yiğitler öyle uyandılar

İlle dağlar, ille dağlar! Vahye hasret alem devran ağlar
Uhud’dalar sanırsın! Okçular! Sure-i Tur’dan sefere çıktılar

Kılavuz ol, eyle Kurban! Töreyi unuttular geçerken asırlar
Ört başım perde perde.. Erişsin aleme, ayandır sırlar

Açılsın dil; yansın sema! Yıkılsın zulmet, bu karalar!
Yol ver gidelim.. Virane ayak bağlar, karaya çaldı aklar

Nasıl kalp işlemez sala, katrandan katı! Şaşırdı oklar
Kör hançer mi! Hakk sözü! Yankı bulmaz nidalar!

Sarsılır Cudi.. Duymazlar! Sanki Hakk’dan cüdalar
Kararmış yüzle tuvadalar.. Ne sen sor, ne garip anlar

Çarmıha çakıldı dava Zeytin Dağındalar.. Sanırsın Romalılar
Ah kapılar! Yandı kül oldular.. Satılmakta bir pula sıratlar

Kaf dağında sunalar; Muhabbet ne.. hüzün ne.. Anlamazlar!
Adem Rahmet’te.. Kıldı karar.. Ademoğlu uçar! Mevla arar!

Ne gam ki Hakk dedik, ayandır Hakk! Gerçek Dost hala var
Delinmede dağlar, yaşıyor Ferhatlar, çağırıyor Davudlar

Gidelim gel Gönül! Uyan ashab! Ol mağara Sevr saklar
Bu aşkı başka değil, turlar, Cebel-i Nur’lar.. tavaflar paklar

Aşk bir faninin gözünde göğe çıkmak ve dağa sevdalanmaktır.

İSTANBUL
19 Haziran 2009 Cuma