Dağlar Şiiri - Yusuf Bulduruç

Ne sevdalar ektim zavallı ömrüme,
Ne baharlar biriktirdim fakir gönlüme.
Fırtınalar biçtim dağlar tepesinden,
Ayazlar yudumladım zemherisinden.
Koyuldum dağların en hırçın zirvesine.
Erdim dağ çiçeklerinin çetin bilmecesine.
Uçurum kenarlarında açar hep dağ çiçekleri,
“Ölümü göze almayan, gelmesin bana!” der gibi.
Ürkek bir ceylanın düşer gibi peşine,
Yılkı atlara eş oldum, koştum sersericesine.
Kahır-kahır esen rüzgar çarptı suratlarıma,
Dikenler selam durdu çıplak ayaklarıma.
Umudu damla-damla akıttım nehirlere.
Bıraktım ellerimle uçurum derinlerine!
Ne çetindir dağlar; sevdalar gibi, geçilmez!
Kaç Ferhat can vermiştir bu uğurda, bilinmez!
Dağlar; bulutların üstündeki gayemin ötesi,
Dağlar; ruhumun zirvesindeki özgürlük abidesi.

BURSA - 11.05.2018