Dağlar Şiiri - Necmiye Sarpkaya

Başı duman duman
Zirvelerinde sis bulut
Eteklerin de mor sümbüller
Nergizler kırçiçekleri
Evaze etekli dağlar
Başınız duman duman

Mavi göklerin bulutları
Dağlara kurar otağı
Ceylan gönülleri çeker
Ahu gözleri alır
Buram buram sevda kokan
Çileli dağlar
Başınız duman duman

Muştular filizlenir
Yeryüzüne direk
Dayanak güvence
Zirvelerinde karlar fırtınalar
Vadilerinde şırıl şırıl dereler
Gürül gürül çaylar ırmaklar
Başınız duman duman

Çeker insanı
Nübüvvet sancılarına
Kutsal mesajlara
Şahit olur
Ser verir
Sır vermez
Nurdağında gelir ilk mesaj
İkra (Oku) Alemlerin Efendisine
Ta kabre kadar
Ta haşr'e kadar
Taşır sırrı
Taşır muştuyu
Başınız bembeyaz bulutlu

Karları eritir
Suya hasret vadilere
Kurumuş gönüllere
Akar akar
Çile olarak
Gözyaşı olarak
Nübüvvet mağrasında
Emaneti sırtlayan
Nebiler Nesbisine
Yalnızlığın çaresizliğin
Sığınağı dayanağı
Kimi zaman Tur
Kimi Zaman Hıra
Kimi zaman Sina
Başınız bembeyaz bulutlu

Yine mahmur
Yine sisli
Yine karlı
Yine üzgün
Yine suskun
Yine durgun
Geçit vermez
Aman vermez
Başınız duman duman

Çekilen oflar
Okunan kasideler
Yankılanır
Zirveler ısınır
Ruhlar ısınır
Gölgeler vurur şehirlere
Işıltılar vurur nehirlere
Hicranlar gölgeler
Nevruzlar renklendirir
Kekik kokulu düşünceler yeşerir
Gönül mağarasında filizlenir
Çiçek çiçek renk renk
Desen desen
Dağlar başı duman duman
Çileli dağlar
Aman vermez
Geçit vermez
Başınız hep duman duman