Dağlar Şiiri - Mustafa Erol

DAĞLAR

Ne güzeldir senle, yurdun dört yanı.
Örümcek misali, örülsün dağlar.
Tanısın tüm dünya, cennet vatanı.
Heybetin tüm arzda, görülsün dağlar.

Erciyes’te cansın, Kalkanlı’da kan.
Karlarınla çaysın, yurdumda akan.
Elbette mutludur, Ağrı’ya çıkan.
Mutluluğun gönle, örülsün dağlar.

Doğu’dan bakarsın, Palandöken’le.
Sanki kardeşsin sen, hasret çekenle.
Canik eteğinde, pancar ekenle.
Dostluğun dünyada, görülsün dağlar.

Rabbim ne güzeldir, güzel var etmiş.
Yüce dağlarımı, nehre yar etmiş.
Üstünden aşmayı, elbet zor etmiş.
Nehirlere karın, sürülsün dağlar.

Soğanlı Dağların, yücedir yüce.
Kaçkar’da ayazdır, elbette gece.
Şiirler yazmışlar, şairler nice.
Yol ver de maşukum, görülsün dağlar.

İskandinav yoktur, Toroslar vardır.
Doğu Karadeniz, her zaman kardır.
Nurhak Dağım ise, adeta nurdur.
Eğilin de yâre, erilsin dağlar.

Munzur Dağlarının, beş milyon yaşı.
Hasan Dağı’nınsa, altındır taşı.
Su pınarlarıdır, Kaz Dağı başı.
Ölürsem üstüme, serisin dağlar.

Altay Dağlarıdır, asıl ocağım.
Toros Dağlarımsa, ana kucağım.
Sipil Dağındandır, işbu sıcağım.
Yâre varmam için, yarılsın dağlar.

Daha söylemedim, pek çok dağımı.
Mescit Dağı haydi, erit yağımı.
Karçal Dağı söyle, suyun ağı mı?
Ufuk olma sana, varılsın dağlar.

Ne söylesem azdır, azdır ne yazsam.
Sana sevgimdendir, bilesin kızsam.
Ölmüşümdür dağlar, bir yere sızsam.
Bu sevdayla sen de, Erol’sun dağlar.

Mustafa EROL
1.Mayıs. 2013
Manavgat / Antalya