DAĞLaR Şiiri - Mustafa Yaralı

Ufuktan batarken akşam güneşi,
Beni koynunuza alın be dağlar.
Ayla yıldızlarla yapın söyleşi,
Gönlümce havalar çalın be dağlar.

Yanarsam çıkayım doruklarına,
Üşürsem inerim oyuklarına,
En vahşi gizemli kovuklarına,
Bir yuva yapayım yalın be dağlar.

Bana özletmeyin, vahşi düzleri,
Hem de uzak tutun o kem gözleri,
Aramızda geçen bütün sözleri,
Dinlerken kalbimi yarın be dağlar.

Yağmurla karışsın gözümün yaşı,
Beraber ıslatsın toprağı taşı,
Duvakla bezenmiş o gelin başı,
Göğsüme yaslayıp dalın be dağlar.

Ilgıt ılgıt, hoyrat, hoyrat esiniz,
Sesime karışsın sizin sesiniz,
İçimdeki yangınları kesiniz,
Her yana savurup, salın be dağlar.

Elbet kapanacak bir gün son perde,
Ölsem duyurmayın merde namerde.
Son nefes vererek, düştüğüm yerde,
Terk edip gitmeyin, kalın be dağlar.

Örtüsüz kalmasın, çıplak bedenim,
Yarlar tabut olsun, karlar kefenim,
Ey bağrında bana dua edenim,
Yaralı ruhumu sarın be dağlar.

30.10.2010…Mustafa YARALI