Dağlar Şiiri - Osman Uzunkaya

Bir ses derin mi derin,
Sesidir kederimin.
Duymak istemem asla,
O sesi hiç bir daha,
İçimi sızlatıyar,
Bıçak gibi batıyor,
O zaman, ah o zaman,
Başımı taşa vursam,
Dalsam bir tefa daha,
Şöyle sonsuz uykuya,
Uyanmadan uyusam,
Uykuda unutulsam,
Bu dertten kurtulsam ben,
Henüz vakit varken,
Esen rüzgarla coşup,
Kaybolsam dağa koşup,
Dağlar hiç avaz, avaz;
Feryat figan ağlamaz,
En iyisi dağla ben,
Sırdaş olup da ölsem.