DAĞLAR
Ne olur üstüme gelmeyin artık;
Dayanacak gücüm kalmadı dağlar.
İçim kan ağlarken tebessüm ettim,
Yıllardır bu yüzüm gülmedi dağlar.
Her inişin birde çıkışı vardır,
Her yazın, baharın bir kışı vardır,
Her suyun kendince akışı vardır;
Benim suyum yönün bilmedi dağlar.
Mecnun çöller gezmiş,hep Leyla dermiş,
Emrah, selvi için zehir içermiş,
Ferhat, Şirin diye dağlar delermiş;
Benim gürzüm toprak delmedi dağlar.
Dost görünen,dost bildiğim insanlar,
Can bildiğim,can dediğim o canlar,
Fırtınada sığındığım limanlar;
Akan gözyaşımı silmedi dağlar.
Çınarım devrildi,güllerim soldu,
Canımdan öz,canlar bir toprak oldu,
Viraneye döndüm, külüm savruldu;
Zeval bitip,kemal gelmedi dağlar.
Etem-i yim sırdaş ettim kalemim,
Sizlere söylerim artık kelamım,
Görürseniz siz söyleyin selamım;
Felek düşmanlıktan yılmadı dağlar.
İbrahim Etem EKİNCİ 12.06.2008 Kastamonu
İbrahim Etem EkinciKayıt Tarihi : 16.3.2010 18:37:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Dağlar... Ah o 'başı dumanlı', dorukları buz gibi kaynaklı, yiğitlere mekan, düşmana yan bakan, uğruna şarkılar yazılan, Türküler, ağıtlar yakılan dağlar...
Ne hoş anlatmışsın İbrahim Bey.. Bayıldım okurken.. Eline, yüreğine sağlık... Aldım şiirinizi, koydum arşivime.. Sizede Ant+10 bıraktım sayfanızda...
Saygı, selam ve muhabbetimle birlikte...
TÜM YORUMLAR (19)