Dağlar Şiiri - Müjgan Kızıleniş

dağlar!
nazlıdır benim kuzum
nazı kıymetindendir.
o yuvamın en küçüğüdür.
onu emzirirken
son demiştim analığıma,
memeden kestiğim gün
ne zor gelmişti doğurganlığımın sonluğu.
oysa ki analık doğurmakla değilmiş.

dağlar!
bir yudum nefes verin ona
sarın kollarınızla
doyurun onu siz de.
siz bilmezsiniz
o ne çok sever sizi
yeşilinizi...gülünüzü
gülünüzün dikenini...
türkünüzü...çobanınızı...
kurdunuzu kuşunuzu,
ne çok sever,
ne çok ağlar ağıtlarınıza
bilmezsiniz.

dağlar...yüce dağlar!
bilesiniz ki,
yuvamın en küçüğüdür o.
ak saçımın övgüsüdür o.
babasının mert yüreklisi,
ağabeyinin kıymetlisi,
anasının kuzusudur o...