Önceleri çadır çadır
Çok gezmişim özüm dağlar
Kudretini sizden aldı
Benim sazım sözüm dağlar
Maral gezer asta asta
İnip gelir çeşme üste
Gözüm yolda gönlüm seste
Deyin nice dözüm dağlar
Her obanın bir yaylağı
Her yiğidin öz oylağı
Dolaylarda bahar çağı
Bir doyunca gezim dağlar
Kayaları baş başadır
Güneyleri temaşadır
Kısa ömrü çok yaşadır
Canım dağlar gözüm dağlar
Bir konuğum bu dünyada
Birgün ömrüm gider bada
Vurgun’u da salar yada
Düz ahitli bizim dağlar
Kayıt Tarihi : 4.6.2013 17:08:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Aşkın, hasretin, vuslatın duygusu da, dili de hiç değişmez.
Hangi yüreğe düşerse, o yürek göz göz olur, her bir gözesi hasret derelerini doldurur.
Şair miymiş, şiir miymiş kararı Demircan kardeşimin bakışı. O kendi bakışıyla değerlendirmeye devam ededursun, lakin şairi şiir deryası oluşturmuş, an âlâsından sesini güzelce ve içlice duyurmuş.
Bundan âlâsı ne ola?
Anlam muhteşem, ahenk muhteşem, belagat mükemmel…
Daha ne olacaktı değerli şairan?
Hepimizin Yunus’u gibi, hepimizin Karcaoğlan’ı gibi, hepimizin Şehriyarı gibi, hepimizin Vahapzadesi gibi…
Kimi yerde gönül ehli, kimi yerde vatan sevdalı.
Kimi yerde can veresi, kimi yerde can bulası…
*
Şiire göre; ozanlarımızın, mutasavvıflarımızın geleneğine uygun gezgin bir şair.
Çadır çadır, oba oba, dağ dağ, yayla yayla, diyar diyar gezmekte.
Hem de çok gezmekte.
Gezdiği yerlerin dağı taşı hasret yükü, otu ağacı elinde sazı; rüzgarı yeli sazında dili olmuş.
Hasretlik bu, kolay çekilesi bir dert değil.
Bin derdi toplasan bir hasretlik edesi değil.
Maral sevgilidir, sevgilinin benzeridir, simgesidir. Aheste aheste (asta asta) gezecek, salına salına çeşme başına düşecek… Ah o yürek!.. Hatırlamaz mı sevgiliyi? Yanmaz mı onun narı ateşine?
Gözü yollarda kalmaz mı? Gönlü ondan bir ses duymak istemez mi?
Hele deyin bakalım yüce dağlar, daha nice tahammül etsin bu özlem dolu yürek?
Deyin hele, daha nice sabırla bekleye?
Her obanın nefes alacağı, can bulacağı, yeniden artacağı bir yaylağı olması gibi her yiğidin de bir seslenişi, oy çekişi, gönül feryadı vardır. Sevgili peşinde sürünüp giderken ve gelmişken bahar vakti, sevgili hasretiyle yanıp gezerken gönlümce gezem dağlar…
Yaylalara hasretini, dağlara hasretini doya doya gidermek istemekte. Büyük bir ihtimalle aşkını bulduğu, âşık olduğu yerler buralar olmalı. Aşkının elan olduğu yerler buralar olmalı.
Dağların serinleten yeli, sevdanın bedensiz eli bu dağlarda gizli…
Kayaları bile baş başa vermişken, güneyleri, aşağıları, ovaları seyrederken ömür bulur, cana can katar. Ben de sevgi dolu, hasret dolu yüreğimle baş başa kalıp kendime gelmeli, kendimi dinlemeliyim. Böylece ömrüme bir nefes de ben katmalıyım der gibi şair.
Yaylalar gerçekten temiz havası ve berrak soğuk suyuyla insana yeniden güç katan yerlerdir. İstediğiniz kadar yiyin, midenizi tıka basa doldurun, bir pınar başında iki avuç su içip dinlenin… Dakikasında rahatladığınızı göreceksiniz.
Bizzat yaşadığım için biliyorum. Serin havası, soğuk suyu midenin hazmettirme ilacı…
Asla rahatsızlık duymuyorsunuz. Kendinizi kuş gibi hafif buluyorsunuz.
Ömre ömür katışı da işte bundandır.
Hepimiz bu dünyanın misafiriyiz. Bunun ötesi var mı?
“Konan göçer”
Ömür dediğin kısa an, bir yele karışıp gidecek.
Gelenek gereği şair mahlası Vurgun’u kullanmışlar. Vurgunluğu, kara sevdasını da ellere, herkese duyurur.
Sevgiliden ayrı kalmakla vurgun yediğini de el âlem duyar.
Bizim dağlarımız ahdimizin şahididir.
Bizim dağlarımız, gönül mukavelesinin dosdoğru, düzgün tanığıdır.
Güzel, ahenkli ve oldukça ozanca bir şiir.
Şairini kutluyorum.
Şiiri hak ettiği yeri bulmuş.
Sevgi ve saygı ile gani gani rahmetler diliyorum.
Hikmet Çiftçi
08 Haziran 2013
“GERÇEK DOSTLAR BİRLİĞİ”
Pək cocuğdum, yerə gömdülər səni,
Həyata qanadsız atdılar məni.
Bax, necə pozulub ömür gülşəni,
Həyat sənsiz mənə zindandır, ana!
Qoynunda bəslənir gözəl diləklər,
Layiqdir səcdəyə sənə mələklər,
Nerdəsən, gözlərim həp səni bəklər,
Bax evladın nasıl giryandır, ana!
Sən bir günəş idin, doğdum da, batdın,
Yazıq evladını qəmlərə atdın.
Bir cavab ver, hanki murada çatdın
Torpaqlarda neçə zamandır, ana!
Bir ah çəksəm sənsiz, qopmazmı tufan?
Əzizim anacan, gözüm anacan!
Yumuq gözlərini aç da bir oyan,
Şimdi zaman başqa zamandır, ana!
Yıxılıb payinə öpmək istərəm,
Analıq mehrini görmək istərəm,
Səni görmək üçün ölmək istərəm,
Təsəlim ah ilə fəğandır, ana!
1927
Səməd Vurğun
Çox keçmişəm bu dağlardan,
Durna gözlü bulaqlardan!;
Eşitmişəm uzaqlardan
Sakit axan arazları;
Sınamışam dostu, yarı...
El bilir ki, sən mənimsən,
Yurdum, yuvam, məskənimsən,
Anam, doğma vətənimsən!
Ayrılarmı könül candan?
Azərbaycan, Azərbaycan!
Mən bir uşaq, sən bir ana,
Odur ki, bağlıyam sana:
Hankı səmta, hankı yana
Hey uçsam da yuvam sənsən,
Elim, günüm, obam sənsən!
Fəqət səndən gen düşəndə,
Ayrılıq məndən düşəndə,
Saçlarıma dən düşəndə
Boğar aylar, illər məni,
Qınamısan ellər məni.
Dağlarının başı qardır,
Ağ örpəyin buludlardır.
Böyük bir keçmişin vardır,
Bilinməyir yaşın sənin,
Nələr çəkmiş başın sənin.
Düşdün uğursuz dillərə,
Nəs aylara, nəs illərə.
Nəsillərdən nəsillərə
Keçən bir şöhrətin vardır;
Oğlun, qızın bəxtiyardır...
Hey baxıram bu düzlərə,
Ala gözlü gündüzlərə;
Qara xallı ağ üzlərə
Könül istər şe'r yaza;
Gəncləşirəm yaza-yaza...
Ölməz könül, ölməz əsər,
Nizamilər, Füzulilər
Əlin qələm, sinəm dəftər,
De gəlsin hər nəyin vardır,
Deyilən söz yadigardır.
Səməd Vurğun
TÜM YORUMLAR (11)