Dağlar Şiiri - Hacer Gülten Ataalkın

DAĞLAR

Bulutlara erer,dumanlı başın,
Tarihe arkadaş,asırlık yaşın,
Hehbetle çatılmış,granit kaşın;
Sır vermez faniye sıralı dağlar....

Ne sırlar saklıyor o derin sinen,
Gözünün yaşımı sel olup inen?
Ebedi aşkınmı başına binen?
Sonsuza sevdalı sıralı dağlar...

Bir büyük gurura esir gibisin,
Duygu ummanının sanki dibisin,
Sen meçhule giden en son gemisin;
Yalçın yürekli,sıralı dağlar...

Kimlere yurt oldun,ne aşklar gördün,
Fanisevgilere sağırdın,kördün,
Mehtabın altın saçını,sen ördün!
Demedin ellere gizemli dağlar...

Ateşli başına taç olmuş o kar!
Yalçın tepelerde inleyen rüzgâr,
Sana el uzatır,mehtap adlı yar
Ezele sevdalı sıralı dağlar...

Kral haşmetiyle; mağrur durursun,
Kim der ki çobana sen yurt olursun?
Dertli pınarı,dinler,korursun,
Doğanın altın kralı dağlar,
Sevgiye yol olan sıralı dağlar...

Hacer Gülten Ataalkın
13_6_1982