Dağlar Şiiri - Saniye Gündüz Yıldırım

yürüyor dağlar bulutlara,
kara benler gökyüzünün yüzünde
poz verircesine evler fotoğraf karesine
koşturmada güvercinler
öpücük kondurur sivrisinek ansızın
ayağı kaymış ağaç tutunmakta hayata
ağlamaya alışmış dere
güzel günleri bıraktı akıtıya
bu dağların dili olsa söylese
gülüşünün içinde yangın
ateşli gecelerde diz çöküş
bu dağlar sevdanın karargahı
bu dağlar anlatır eşkiyanın masallarını
bu dağlar anlatır koçaklamaları
köroğlu nu,pirsultanı

bu dağlar sagır dilsiz şimdi
kapatıp gözkapaklarını ürkekce
yürüyor kağnılarla bilinmeyene