Dağlar Şiiri - Zülfikar Ali Demir

Ağlayan hatıralar
Ağıt yakan geçmiş
Hüznün yosunlaşmış hali
Tepkisiz bir çift yürek
Nasıl geçmişse
Geçmiş
Güzel, ne güzel
Nesi güzel?
Sessiz kalmış çırpınışlar
Titrek bir ses
Tanıdık gibi gelen bir yüz.
Ölümsüzlükle biten bir aşk
Çırpınan bir yürek
Aynanın içini göremedik henüz
Bu sadece bir yansıma
Hikayenin geri kalan bölümü
Çıngıraklı yılan bile
Halt etmiş yanında edalı güzelin.
Öyle derinden sarsıyor ki
Zelzele oluşur hayatımda
Taa ezelden beri
İçinde ki ölümsüz aşk,
Yüzündeki bir çift sırıtış
Birde kandırabilen sessizliğin.
Ama yeter bu kadar da olmaz bile dedirtiyorsun.
Çile zamanı geliyor yine
Uzun uzun düşünme zamanı
Ne Platon ne de Sokrates çözüm olmuyor.
Beni benden alan sensin
Beni bana verebilirmisin artık istesende
Ama olmaz artık bu tükenişin ardından
Musallat olmuş karabasanlardan
Geriye ne kalabilirki.
Biten bir benlik dışında
Her şey aynı be gülüm.
Keşke senin kadar umarsız olup da
Verebilseydim kendimi ellere.
Olmaz artık
Bu kötü bir kader.
“Kimseye hak ettiğinden fazlasını verme”
demişlerdi.
Keşke dinleseydim de sen gelmeseydin başıma.
Kötü bir deneyim bile olsa.
Ne çok sevmiştim seni
Biliyor musun?
Bu benimle gidecek
Kin, nefret ve aşk
Hepsi bir arada.
Dağlar var ya o dağlar
Yüreğimi dağlar.
Önce seni bana getiren
Şimdide seni benden götüren dağlar.
Yine umutla bekleyeceğim
Ömrümün sonu bile farketmez
Benim bir parçam olarak
Hep içimde kalacaksın...