Dağlar Şiiri - İzzettin Dönmez

Dağ dedin de dağlar kesti yolumu;
Varamadım kahve gözlüm ardında.
Kırdı benim umudumu dalımı,
Varamadım kahve gözlüm ardında

Ben dağları herkesten çok severim,
Dağları düşünür dağı överim,
Hasretinden kara bağrım döverim;
Varamadım kahve gözlüm ardında

Soğuk sularını tas tas içerim,
Yaylasından çayır çimen biçerim,
Bir yol verse kolayından geçerim;
Varamadım kahve gözlüm ardında

Dağların ardında karanlık dağlar,
Babayiğit gider,dönemez sağlar,
Engel var karşımda,gözlerim ağlar;
Varamadım kahve gözlüm ardında

Dağlar senin yükseğine çıkarım,
Çıkar çıkar yükseğine bakarım,
Yol vermezsen vallah yakar yıkarım;
Varamadım kahve gözlüm ardında

Bunca hasret bu dağların yüzünden,
Bir geçit arasam var mı düzünden?
Mumlar gibi eriyorum özümden;
Varamadım kahve gözlüm ardında