Dağlandı Kaldı Şiiri - Hasan Turgut

bunca işin gücün arasındayken
gönlüm bir huzura bağlandı kaldı
kaderim kazanın karasındayken
yüreğim aşkıyla dağlandı kaldı

yokluğu sineme yangınlar koydu
onsuzluk acıydı alevdi kordu
onsuz nefes almak acıydı zordu
bedenim aşkıyla dağlandı kaldı

her çileye göğüs gerdide beden
ondan ayrı kalmak ne idi neden
çıktım hayatından olduğum yerden
gözlerim aşkıyla dağlandı kaldı

seviyorum desem inanır mı ki
sarılsam bi öpsem utanırmı ki
yar desem koynuma uzanır mı ki
sözlerim aşkıyla dağlandı kaldı

bilmiyor resmini her gün öptüğüm
bilmiyor rüyamda onu gördüğüm
bağırmak istiyorum. tek bir sevdiğim
közlerim aşkıyla dağlandı kaldı

bir kez uğrasaydım keşke yanına
can katardı varlığı ruhu canıma
yazılsın demişken alın yazıma
cüzlerim aşkıyla dağlandı kaldı

kısmet olursa bir gün eli elimde
çıkmıyorki ismi her an dilimde
kavuşuruz belki günün birinde
dizlerim aşkıyla dağlandı kaldı