Dağlanan Şiiri - Bilal Yavuz

bağrımda ağır kasırga
çarpıyor kulak zarlarıma
arınmalıyız kardeşlerim
içimizdeki kûfelilerden
sana feda ana babam
diyen ömrüyle ilklerden
sad bin ebivakkasın oğlu
şehid ederken can torunu
ya arınmalıyız kardeşler
ya arınmak arınmalı bizden

zübeyr ve talha ve hüseyn
dağlıyor dağımı ya rasulullah
kanıyor nahrevan hançeri
sırtında esedullahın
murtezâ, murtezaa, murtezaaa
birleşmiş alin üzre ümmet
işte bu yüzden mehdi

derdi şakıyor ehli beyt
derdi çınlıyor çile bülbülleri
satılan sahte devalar uğruna
unuttuğumuz dert etinden dava
yüz çevirdiğimizi şavkıyor
kaykılıyor çağın yezidleri
yeniden, yeniden, yeniden

bir olmadan düşman
ne vicdan ortaktır ne müslüman
hakka verdiğimiz önem
Hakk’ın bize verdiği önem
kendinden üstün gördüğüne
kibirli ah insan oh insan
sâde yalanlamakta hak
birbirini felsefeler
açlıktan ölenlerin katili israfçılar
huzurlu doğruluk
endişeli yanlışlık

Bedr gazvesinde Rasulullah önüne
baba kellesi koyan ashab kemikleri
kabrinde sızlatan faşistler
nerdesiniz acının değil de
kalamullahın ağarttığı büyükler
kanayan vicdanlar
sızlatmadıkça ortak vicdanı
yükselemeyiz birlikte

asıl ulaşılmaz olan
sahip olamadıklarımız değil
sahipken kaybettiklerimiz
zübeyr ve talha ve hüseyn
dağlıyor dağımı ya rasulullah