Dağkuzören-2 Şiiri - Cemalettin Gündoğan

Bak yine bahar geldi uyanarak toprağın
Göğsüne bereketler saçtı bak Dağkuzören
Tabiat neşelendi; şenlendi tepe, dağın
Elem, keder, hüzünler kaçtı bak Dağkuzören

Yaradan toprağını ilmek ilmek dokuyor
Çiçeklerin kendine arıları çekiyor
Nereye gidersen git her taraf mis kokuyor
Çiğdemler, menekşeler açtı bak Dağkuzören

Mevsim bahar olunca neşe olur yuvada
Yeniden hayat vardır yeşillenmiş ovada
En güzel renkleriyle kelebekler havada
Kuşların daldan dala uçtu bak Dağkuzören

Kurtulup kış mevsimi ocak, şubat ayından
Toprağını ikiye bölen şirin çayından
Göllerini dolduran o tertemiz suyundan
Göçmen kuşlar gelerek içti bak Dağkuzören

Lazım olan ne varsa şekeriyle, tuzuyla
En yakın yardımcılar eşin, oğlun, kızınla
Önlerine katarak keçi, koyun, kuzunla
Köylülerin yaylaya göçtü bak Dağkuzören

Sevinçle uyanarak gördükleri düşlerden
Yaylalara giderken ayrılıp gardaşlardan
Her tarafını saran yemyeşil kumaşlardan
Dört bir yanın gelinlik biçti bak Dağkuzören

Asırlardan bu yana bir tek sende yaşayıp
Dede ve ninelerim nice dünde yaşayıp
Binlerce güzel insan toprağında yaşayıp
Bu coğrafyadan gelip geçti bak Dağkuzören

Şanslı insan çok azdır inanın bizler gibi
Dilimizden dökülen en güzel sözler gibi
Ağaçlar çiçek açmış gelinlik kızlar gibi
Her tür güzellik seni seçti bak Dağkuzören

Cemalettin GÜNDOĞAN
01.05.2023 / ANKARA