Dağıttım yüreğimin zekatını yoksul ...

Sararan anıların yapraklarında bir böcün aşk olur
yüzünü güneşe evirdiler
devirdiler beni senden
şevkât aynamda şehirler sundum sana
yeni bir ben dile diyorsun
eski benin bende bin kez yeşerirken aşk ağacında
gül dikenin açtığı yaralardan yar akarken
acıların selinde bir el değdi sensizliğime
ığıl ığıl sustum susku fenerlerin gözleri önünde
kök saldım hesapsız umutların denize açılan koylarında
çizgiler çektim ekvatorumuzla ,eksenimizin eğimleri arasında
çek artık sensizliğimi
gözyaşlarınla sarhoşluk yaşayan meyhane görmemiş ermişim
içimdeki şeytanlar koro olmuş yine gelmedi diyorlar
yeter beni avurtlarına alışın
susuzluk gelip geçici sensizliğin sunusudur
İsmi hiç duyulmamış pişmanlıklarımın slaydındasın
rastlamayı düşüne alan müthişliğin uzak sevabısın
meleklerden alıntılı özlem zırhım var sana karşı
gökkuşağılı aşk ulacında biledin körelmiş tutku bıcağımı
yalnızlığım kesti bıçağı
çek oklarının sesini yanık bağrımdan
Kuşkulu nemlerini rimellerine emanet etme
Bir daha damlamasın göz nurundan benli damlalar
dağıttım yüreğimin zekatını yoksul gelişlere
uzak duruyorum şimdiden daha şimdi olan o anlardan…
öz kalemim kırık, gidişin teni sardı huzurumu
senli bir gelecek eşeledim ruhun yurt gezisinden
hisarcık kalesinden sesleniyorum yönüm rahmetlinin mezar taşına
bir sen ekledim ömrüme,
her şeyini alıp gittiğine benzer gelişler büyüt
bir gün,bin günün ortasında büyüsün her anın