Rahmetli ananın özlemi biran burnumda tütüyorsa;
Kim derse ki aldanır, bedenle ruh da ölmuş olur....
40 yıl sonra, ya rüyana girer, ya da aklına geliyorsa;
Hidayet, ruhun ölmeyip yaşadığını görmüş olur.
Akıl, fikir, düşünce civa sanki, akar bir yere,
Doluya koyarsın almaz, boşa koyarsın dolmaz,
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta