Bırak dağınık kalsın,dağılmış her umudumun su tasasını... Dağınıklık keldi. Toplanmışlık lal oyuştu. Alışmıştı dağınıklığa da. Eskiden olsa bu dağınıklık onun ruhunda derin hasarlara sebep olurdu. Oysa şimdi gözünün tekiyle bakıyordu etrafa. Diğer gözünü ise kapatmıştı bir türlü anlayamadığı dünyaya.
Bilinir bilinmez bir şarkının içinde anlatılırdı her şeyimiz.
Suskunluğunun türküsünü çaldı senden çalınan ömürden.
Koptuk ve dağıldık hasretin bağlarında. Sana dönmenin tellerinde çalındı ruhsuzluğum. Ben ne benim ne senden bir yeni genim.
Giderken durduramadım duruşlarındaki her tılsımı. Tütsülenmiş bakışlarını aldım sakladım aksakallı ummalarıma.
Durdurmaya elin, elim, ellerimiz, kalem ve alem olmadı.Kaderin teğetine sarıldık,ayırdı biz ekvator.
Eğitemedim çocuk kalmış kalışlarını, benli devleşen önyargılarının törpüleyemedim. Ben aslıyım ben olura olurum.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta