Dağınık Severim Ben

Öyle ulu orta göz boyamalı değil, Herkesin diline düşcek kadar basit hiç değil. Zoru severim ben, Gözden ırak gözü korkutanı, Güldüreni değil,ağlatanı severim ben! Gecenin en soğuk mavisi üzerine, İçilen hüzün demini severim. Soru sormayı değil, Yaşadıkça önüme çıkan cevapların ismini severim. En çok hasreti giyerim üzerime, En çok yakışan renkte yalnızlıktır. Gözlerim en sinsice ayrılık bakar, Öyle her göz kaldıramaz bakışlarımın resmini... En çok sonbaharı severim, Kimsenin ıslanmak istemediği yağmurlara, Umut ekerim, Yeşermesini beklerim. Sabrımın bazen sınırı yoktur, Tutabilene aşk olsun derim kahrımı. En çokta huyumu sevene aşık olurum. En sinir anımda, Eyüp sabrına rakip! Güzel gözlerden çok,mavzer bakışlara vurulurum. Her bakışta bir isyancı olurum. Aşk ile yüreğimi ıslatmasını beklerim. Birde kelepçe taakrım gözlerime, Başka elalarla muhabbete dalmasın diye! Bağlı yaşar, Özgürce severim. Seversem engelleri aşanı sever, Kendimi engele atanı severim. Canımı seveni değil yakanı severim İşin özünde dağınık severim, Çok severim pek severim. Mısri Nuray ALTAY