Dağınık Aşk Şiiri - Kaan Kaçmaz

O gülen gözlerin neydi şimdi
Bir yalan mı,bir rüya mı ?
Mevsimler geldi geçti
Saatler bir bir,birbirini devirdi.
Şiirler şarkılar söyleyerek,
Gökyüzünü birlikte seyrederek,
Mehtabın altında öpüşerek,
Sevecektim ben seni,
Sen görebilseydin beni.
Uçtun pervasızca,kayboldun
Bir deli nehir gibi aktın
Döküldü son yapraklarım
Başını göğsüme bir sır gibi yasla sevgilim
Belki gün olur, çıkar ortaya sırlar.
Korkma çalmam kapını,
Gelmem o sokağa bir daha.
Dinlemem sevdiğin şarkıyı
Düşlemem sevişmelerimizi
Yokmuşsun gibi
Hiç olmamışsın gibi
Devam ederim yokluğunda
Şu meçhul hayatıma.
Unutma ama
Varsa şu dünyada
Seni benden çok seven,
Şu hayatta
Bende hiç sevmemişim seni
Aşkın dağınıklığında
Hakmış bana ayrılık.
Ölümün soluğunda.
Bugün canım acıdı çok.
Bilmiyorum son bakışın aklımda hala.
O mahur besteler kulağımda
Ve dudakların dudaklarımda
Bir yaz güneşi gibi inandım ben sana
Oysa yalancı bir baharmış senin sevgin bana
Hani bitmeyecekti sevgin
Var mıydı ki acaba?
Bir yaz yağmuru gibi tutuldum ben sana
Son bakıştaki o gözlere tutuldum
Bu acı yüzler, şimdi neden?
Neden var, göğsümdeki bu kurşun izleri ?
Ve neden kapanmak bilmez bu dikişler.
Hani erken inerdik caddelerden,
Yağmurlar yağardı gökyüzünden,
Mehtabı birlikte izlerken
Hani geç dönerken o köşeden
Ne şimdi bu ?
Sarhoşluğu mu gençliğin ?
Yoksa ihaneti mi gözlerinin ?
Neyse ne.
Geçti,bitti.
Bir rüya,bir reva.
Geçen geçti.
Biten bitti.
Biraz olsa varsa gönlünde vicdan,
Haydi söndür şimdi geceyi.