Dağınık Şiiri - Ziya Tokdemir

üzerinden geçen sene - ömür bilirim -
yirmi-birinci asırda ne kadar sürer ayrılığın acısı
hediye ettiğin çorabın tekinin kaybolması
ev uğurlaması için aldığın kupa bardaklar
kulpu kırıldı birinin, çok üzüldüm
sen gidince tutunacak bir şey bulamadığım gibi
sıcak bir şey içerken tutamam artık o bardağı
geldiğinde o bardaktan içmek isterdin kahveni
deseni çok hoşuna gitmiş öyle derdin
artık yoksun nasılsa, ben de içemem gerçi
elim yanar, yanar tenim
üşüdüğümde öptüğün, ateşimi ölçtüğün
hediye aldığın tişört, olsun diye kilo verdim
senden kalan kitap, elim rafa gitmez oldu
bilmem sana anlattım mı
bizim serhat vardı ya, sesi güzel olan arkadaşım
aynı fakültedesiniz hatta
ayrıldıktan sonra sana yazdığım şiiri besteledi
çok da güzel söyledi
sana bahsetmek istediklerim vardı
içime konuşurum bazen, bilirsin sen beni
belki duyuyorsundur beni içime konuştuklarımda
şikayet ederdim sana, her önüme geleni
sen de eşlik ederdin şikayetlenmelerime
sakinleştirmeye çalışmak yerine gazımı alırdın
çok da iyi bilirdin niyetimi
bugün yine aynı kaldırımdan yürüdüm
el ele tutuşurken
başının üzerinden ellerimizi attığımız teyze
çerez almaya gittiğimiz makbûl'ü gördüm
beni yolculadığın otobüs durağından bindim yine
o otobüs artık gitmiyormuş şişli’ye
sanırım sen bana gelmez oldun diye
hattı harbiye’de bitirmişler
ben taşınacağım buradan haberin olsun
kendime başımı sokacak bir yer arıyorum
gel dediğim ama gelmediğin gün vardı ya
sanki o gün tekrarlandı bugün
ve benim için her gün son gün gibi
sana sarılamamak içimde kalmıştı
bir daha da fırsatım olmadı zaten