Dağın Tipisi Gibiyim Şiiri - Emir Şıktaş

Viran olmuş bir hanenin,
Yıkık kapısı gibiyim.
Sahipsiz kalmış binanın,
Bozuk yapısı gibiyim.

Bağlanıp kalmışım sana,
Dertlerim ulaşmaz cana,
Sözde geçmiyor nadana,
Cepte tapusu gibiyim.

Benim ile yaşar acı,
Hasret çetin, yetmez gücü,
Dertler vermiş, yok ilacı,
Bende hepisi gibiyim.

Gülerim, aldırış etmem,
Uyku da yok, gece yatmam,
Candan seveni uyutmam,
Dağın tipisi gibiyim.

Ev oldu benim mahpusum,
Dert ile yaşamak süsüm,
Felekle barışmam, küsüm,
Vurur, kötüsü gibiyim.

Yeter diye kaş devirdim,
Dinlemedi, yüz çevirdim,
Bir bedende yedi derdim,
Bende çatısı gibiyim.

Diş döküldü, saç ağardı,
Azaplar ruhumu sardı,
Kulak battı, göz karardı,
Köşeler süsü gibiyim.

El'nen gelse toy bayramdı,
Bu gara gün ne tufandı,
Gitmesin dosta amandı,
Kuş'un uykusu gibiyim.

Arifler bu halden anlar,
Sitem değil, haller bunlar,
Kimi okur, kimi söyler,
Hüzün türküsü gibiyim.

Her mevsim umut dolarım,
Sonra saçımı yolarım,
Yedi derde bir gülerim,
Gelin havası gibiyim.

Bu güne günmü diyeyim,
Bunun neresin öveyim,
Sizi sağlıklı göreyim,
Evin saksısı gibiyim.

Mahşerde hesap istense,
Bu çektiğin azdır dense,
Adil midir, başa dönse?
Tanrı ihlası gibiyim.

İçimdeki dert boyumca,
Uzak giderler duyunca?
Emircan’ım, çektim bunca,
Yılan öyküsü gibiyim.
13. 5.2020