Yağmur yağarken büyürdü aşk,
Gök gürültüsüyle çarpardı kalbi.
Beyaz elbisesiyle dağın başında salınır,
Bulutlardan düşler örerdi ince ince.
Gözleri ufukta, sesi rüzgârın içindeydi,
Dünya küçücük bir noktaydı aşağıda.
Her damlada bir mısra saklıydı,
Ve insanların şiirleri, bir sevdanın yarasını taşırdı.
Gökyüzüne resimler çizerdi usulca,
Yağmur silse de tekrar başlardı.
Sevdanın en güzel rengi maviydi,
Ve aşk, hep zirvede nefes alırdı.
Kayıt Tarihi : 1.4.2025 10:53:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
