Dağın Değdiği Yedi Bin Karanfildir

“ah bir çarşamba için ölebilirim”

K. Vural

DAĞIN DEĞDİĞİ YEDİ BİN KARANFİLDİR

Taşlara düştüğündendir bu kadar keder

keder

çocukluğumun tiryakisine duman olmuş.

Ey sevgilim: Dağ… kök yedi bin

gözlerine bir delil(a) sal.

Su bugün damıtılmış bir acı gibi…

Deseler ki bir gölü dolduracak kadar

bulutlanmış sevgilinin gözleri

içimdeki bütün nehirleri kurutur

eteklerinde yedi büklüm namaz olurum

ayaklarında sınanmış terde zaman

kurşunlanmış bir anne göğsünde, göğe açılmış mekan…

hiçbir mevsimin ayrı(k) lığı yoktur avuçlarında

her yeni günün aynası taş

sarılığı tutar celladın, dili lal

bırakır,yıldızına titrek bir hilal.

Ölüm Çarşambana göz kırptığındandır bu kadar hüzün

hüzün

geriye kalan günlerinin penceresinde taht

ve gidenlerinin kanında bir gri

aşk varsa ayrılık yoktur sevgili

onca şiir bağlandığım yeminin adıdır, nehirlerinde serili

Ey sevgilim: Dağ … daha bir Köksal

doruklarındaki kardan ummadım medeti

deseler ki düşmektedir avuçlarının teri

daha bir çoğalacaktır ülkemin bereketi

ilhan ilboğa

19/06/2009