Dağılmışlık Şiiri - Ebrar Doğan

Kalbimin hayal kırıklıklarını topluyorum gün ışığında
darmadağın evimin en kuytu köşesindeyim
zihnimde sıcaklığını hissettiğim bir nefer gibi bu satırlar
omuzlarımdaki bu görünmeyen bu yorgunluk
kemiklerimi sızım sızım sızlatıyor acıyla
Yaramaz bir çocuk gibiydi bir zamanlar gönlümün şen bahçeleri
Şimdiyse soldu o bahçeler
yerini aldı soluk, bitkin fakat yeniden açmaya hevesli çiçekler
Ve ben bütün gülleri kokladım, özellikle göğsümde büyüttüklerimi
hangisinin zehirli olduğunu bilmeden tükettim tüm sevgimi
Dikenleri kanattı, yalnız hoş kokuları sindi tenime
Sarhoştu, baygındı gözlerim
aldandı bu kokuların eşsiz büyüsüne
bir gece vakti saygısızca yitirdiğim tüm hisler kollarımda
ne yanıma dönsem bir çimdik gibi batıyor
Ümitlerim,
daha yaşına girmemiş o köhne ümitlerim
Şimdiden ölüm döşeğinde uyuyan yorgun bir savaşçıyı andırıyor adeta

7/11/23