Dağılmış Sirk Şiiri - Deniz Özel

mutluluk diyorsunuz; mutlu ol…
ilkokul kitabımdan kopardığım haritada bulamadığım zaman,
vazgeçtim
zoraki bir çabayla 17 kası çalıştırmaktan
-gülerken 17 kas çalışırmış,gülüşünde sayarak öğrenmek isterdim-
içimdeki siyahın paslı çarkları gıcırdadı her zorladığımda
bir fırça aldım elime karanlığı boyamak için
kollarım yetmedi tavana
boya kutum ise devrildi çoktan…
mutluluk diyorsunuz:mutluluğu bul…
çölde ev bildiğim çürük takayla okyanusları aş diyorsunuz
küreklerimi çıra yapmışken kül olan hayallerime…
nerede mavi deniz?
-oysa ne rotalar çizmiştim mehtaplı gecelerde o’na dair-
şimdi eksiğim bir çift kürekten de fazla…
mutluluk diyorsunuz:mutluluk zaman alır…
akreple yelkovan her nefeste daha da derinden saplanırken kafatasıma
binlerce sokakta onbinlerce pencerede
eşkali belirsiz bir hayaleti beklemek…
vakit hayli geç mutlu sonlu hikayeler için
-genç werther’in acılarını okumuş muydun? -
umut,fırtınalarımın arasında bir tütün yakılması gereken
ama çakmağın gazı bitik
ve avuçlarımın siperi yıkık rüzgarlara
not:mutluluğun oluşmasına fazladan zaman tanımak için sigara içmiyorum…