Mutluluk günlerinin ardında kalanlardı tüm bu hüzün anılarının hikâyesi...
Hüzünlerimizle doyururduk biz bizi birbirimizdeki açlıklarımızda...
Her şeyin başındaki sen varlığı idi bu sevinçlerin ve de hüzün günlerinin ardındakilerde...
Tüm umutların baş edilmez hıçkırışlara dönüşmesinin ardında bence bir tek sen vardın...
Yılları bu günlere sürüklememde sen varlığına duyduğum tükenmez bir sevgiydi...
O günlerde bayram sevinçleri yaratan, bu günlerde kasvetli yaşama dönüşmemin de tek sebebi sendin...
Unutmak mı, şüpheler içinde kalan bir olgu ki nasıl sen varlığına açılmışsa bu yürek kapısı, bu günlerde ise kapanması belki de yine imkânsız...
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
