Ben giderim...
Çocukların yanaklarından gider
Kırmızı elma şekerleri de
Göbeğime tünemekle eskitirim ellerimi
Bir romanı da tam ortasından kesip
Kendi fitilini kendi söndürür
Mumlarla tütsülenmiş o bayram havası
Gün boyu yeşile durmuş çam ağaçları
Döker yüzünü uzak mahallelere
Her saat başı hüzün vurur kilise çanları
Her saat başı paraşütüme bir kar tanesi
Ve öğütülmekten dağılmış olur sureti güneşin,
Ben giderim...
Dolu bir buğday sapı başı
Ardımdan bükülür toprağa
Bütünüyle evren...
Deniz ErcivanKayıt Tarihi : 15.4.2017 23:15:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
(gözlüğümde karga boku kitabından)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!