Gün geniş öğlenin sofrasında
doyuruyor düğün alayını.
Rüzgâr kışı ağırlıyor
dolaşıyor kenti dağlı adımlarıyla.
Çayır pek yakında
mitolojiye bağışlayacak adını.
Şer kurşunları dökülüyor
camların yapış yapış alnından.
Her yakınlık
koynunda besliyor arsız uzaklığı.
Ey, benim olan biz
düğün dağıldı, nerdesiniz?
Kayıt Tarihi : 14.8.2004 23:33:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
koynunda besliyor arsız uzaklığı.
bir an bu cümlenin tersini düşündüm...
neden olmasın?
tebrikler.
koynunda besliyor arsız uzaklığı. '
Pan dolaşıyor yine şiirlerinizi adımları dağlı veya kırlı.
saygılar.
TÜM YORUMLAR (2)