Dağıldın Ferhat Şiiri - Mehmet Kara

Dağıldın Ferhat, dağıldın...
Oysa daha dün cağıl cağıldın.
Bir mutluluk yumağın vardı
sarmaş dolaş, kendi içinde.

El attılar, sosyal mikroplar,
İpin ucunu ele aldılar.
Kımıldadıkça gevşedi duygular,
Süyüm süyüm sağıldılar...

Sıkı dur Ferhat, sıkı dur!
Yüreğinin başına kuruldu,
Şah damarını buldular,
Yüreğini sağmaya koyuldular...

Ölmedin daha, ölmedin...
Toparlan Ferhat toparlan!
Ölmek, yürekteki ipin bitmesi;
Sevgilinin çekip gitmesi...
.
Dayan Ferhat dayan!
Yakındır, yeni bir ilaç keşfedilmesi;
-Sen kendini bırakmazsan-
Yakındır, dalla bedenin sevişmesi...