Dağdı Ama Şiiri - İsa Aslan

Bir serseri, mayın gibi, gidiyordu gidiyordu,
Ferhat gibi, mecnun gibi, seviyordu seviyordu,
Hasret onu, bir kor gibi, yakıyordu yakıyordu,
Dağdı amma, bir buz gibi, eriyordu eriyordu…

Neden söyle, neden böyle, oluyordu oluyordu,
Seven sevdiğine yine, yine kavuşamıyordu,
Gül olmadan, bir bahçede, olmuyordu olmuyordu,
Dağdı amma, bir sel gibi, akıyordu akıyordu…

Yandı yürek, nede yandı, inim inim inliyordu,
Gelen geçen, unut artık, unut onu hep diyordu,
Nefessiz hayat olur mu, onlar bunu bilmiyordu,
Dağdı amma, bir mum gibi, sönüyordu sönüyordu…