Dağdan da Yükseksin

Yoksul hırsın gölgesi serin ve karanlıksa,
Karanlığa mahkum akla savaş açtım ben.
Açarken güllerin kokusu,yatağım olsa da,
Rüyadaki mutluluğa kucak açmam zaten.

Yaşanan gerçekler,bırak batsın vucüduma.
Rıhtımı bulamayan vücuda tekme attım ben.
Ebabiller dolaşsın ruhumun karanlıklarında.
Zerre kadar kötülükleri yaksa razıyım zaten.

Dillerin ninnileriyle uyurken kalpler beşikte,
Suskun dilde tat arayana tasma taktım ben.
Gözüm,kaynayan suyun sancısını çekmede,
Gözlerim, gözyaşıma boyun eğemez zaten.

Bataklığımda gezen sineklere bakacaksan,
Seni ısırmayan sineğe de sinek demem ben.
Dağın gölgesinde durma,zirveye çıkacaksan,
Dağı yüksek sanma,dağdan yükseksin zaten.