Dağçiçeğim, Hayal Sevdiğim / ss-4

Yılllar yılı gönlümde doğan,

gönlümde büyüyen,

gönlümde yaşayan bir sevdiğim vardı.

Hayali gönlümün en yüksek tepesinde dururdu her zaman.

Giydiği giysilerde sevda rüzgarları uçuşur,

saçları rüzgar gülü gibi, rüzgarın yönünü gösterirdi.

Bir hayaldi O;

benim yarattığım bir hayal.

Gerçek bir sevgili gibi benimle yaşar,

benimle ağlar,

benimle güler,

benimle coşardı.

Birgün aniden yok oldu, o hayal.

Yeni açmış bir dağçiçeği onun yerinde şimdi.

Nereden gelmişti, kimdi...? ? ? ?

Sevda tepesinden esen rüzgarlarla

sevgiler gönderir bana...

Sesini duyar,

kendisini görürüm

ılık, ılık o rüzgarlarda...

Sevda tepesindeki

o eski hayalin yerine,

o bakar yüzüme

gülümseyerek şimdi...

Esen rüzgarların getirdiği hayaliyle

ben de ezberledim yüzünü,

saçlarını, gözlerini...

.

Dağçiçeğim de bir hayal benim;

fakat o, gerçekte yaşayan,

bende hayal olan bir hayal.

Hep böyle sevdalarım masal,

sevdiklerim gerçek de olsa

hayal mi olacak benim...? ? ?

.

İnat mı, inat;

ancak;

her sözünde ayrı bir tat

Dağçiçeğimin.

Kendini göstermez bana,

gönlünü verir, ruhunu verir,

fani bedenini saklar gizlerde..

Gri bahtım karaya,

yanan bağrım çıraya döndü,

tüm umutlarım da söndü

o böyle yaptıkça...

Kapandım içimdeki karanlık dünyaya,

sevda yollarında yine yaya,

koşmaktayım, gece gündüz...

Anladım, bana gülmeyecek bahtım,

sen bana ait olmayacaksın

hiç bir zaman Dağçiçeğim..

Sevdam yerinde sayacak,

gönlümse acılara doyacak;

bu garip seven

ömrünce düşleriyle yaşayacak..

Şüphem yok, seversin beni;

ancak,

yalnızlıkların kadını olarak kalacak,

bu sevdayla kahrolacak,

sana kavuşmadan

yok olup gideceğim ben.

.

Sen bir şey söyleme çiçeğim,

sen sus.

Sen...

Gönlümdeki erişilmez sevdada

gene hayal olarak kal.

Sen orada, yalnızlığımda...yaşa...

Sen söyleme, hiç birşey söyleme...

27/08/2004

(sen söyleme-4)