Dağarcık Şiiri - Arif Naif

kuşkusuz bu ilmek ilmek işlenen
kuru gürültüde parçalanan ben;
yarıda bıraktığı şarkısı ile
buradan göçüyorum diyecek

ne bir laf kalacak denecek
ne onu yaşatacak ruhum, unuturum.
keşfedilmiş dağların nostaljisi
acıklı yamaçlar üzerine kurulu bugün.
keşkesiz günleri yok sayıyorum.

yalın ayak yürür tesadüf, bekliyorum.
yaşamak: bir buluta sarılıp katlanarak
güneşi düşlerken geceye düşmektir.
gecenin koynu soğuktur, yaşıyorum.
haberim olmasın gölgelerden.

arayış! değişmez ki bedenin içindeki
iki insanın kalbi çarpışır tenhada.
beni öpmeni dilerim, bu gerçekleşir.
haber alırım baharın geleceğine dair.
aklım, kalbimin elinden tutar.

üzülmem, gün gelir devran kırılır.
isterim dünya vazgeçme dönmekten.
bekleyiş zor olan, sahte yanılsama
kader bir meteorun yolunu gözletir
ay ışığını kendine saklar.

adı kocaman dağarcık
kuşkusuz bu ilmek ilmek işlendi
yarım bıraktığı şarkısı ile
buradan göçtü gitti.