Daga Pus Çöktü Şiiri - Bülent Baysal

*DAGA PUS ÇÖKTÜ*

Neler ettin ey can, vurdun ciğerden
Coşar gâm kervanım, göçer bu elden
Kırdın kol kanadı, ehli dillerden
Günü bulut çaldı, dağa pus çöktü
Hani o zirveler özgür bir göktü

Su gibi gözlerden, vefa bekledim
Derdim azmış gibi aşkı ekledim
Sevda kapısında hep emekledim
Araya ucurum, dağa pus çöktü
Hasretin şu candan bin canı söktü

Hep senin dediğin, hep senin sözün
Dil yakar yaralar, bu candır közün
Tükettim yaz baharı, gerisi güzün
Bitap düştü gönül, dağa pus çöktü
Özgür uçmaz kuşlar, bu nasıl göktü

Can dedikçe le can, neler işittim
Şaştım kaldım artık, sabrı tükettim
Revamı uğrunda, ömrü hiç ettim
Üryan kaldı yürek, dağa pus çöktü
Kurudu dal yaprağım, çok gazel döktü

Bülent BAYSAL